«Одами дар кори худ усторо дидаӣ? Ӯ пеши подшоҳон хоҳад истод, на пеши мардуми одӣ»

(Панднома 22:29).

«Касе, ки дуздӣ мекунад, дигар надуздад, балки бисёр меҳнат карда, бо дастони худ некӣ кунад, то тавонад ба муҳтоҷе чизе бидиҳад»

(Эфсӯсиён 4:28).

«Ҳар як инсон бояд бихӯраду бинӯшад ва аз тамоми заҳмати дастонаш баҳра барад. Ин атои Худост»

(Пандгӯ 3:13).