คุณรู้ไหม?
หลักฐานทางโบราณคดีตรงกับบันทึกในคัมภีร์ไบเบิลไหม?
บทความหนึ่งในวารสารบทวิจารณ์โบราณคดีด้านคัมภีร์ไบเบิล (ภาษาอังกฤษ) กล่าวว่า การค้นพบจากนักโบราณคดียืนยันว่าบุคคลที่อยู่ในคัมภีร์ไบเบิลภาคภาษาฮีบรู “ไม่ต่ำกว่า 50 คน” มีตัวตนอยู่จริง ในบรรดาบุคคลเหล่านี้มี 5 คนที่เป็นฟาโรห์ของอียิปต์ และอีก 19 คนเป็นกษัตริย์ของอัสซีเรีย บาบิโลน โมอาบ เปอร์เซียร์ และซีเรีย ส่วนกษัตริย์ของยูดาห์และอิสราเอลมีอยู่ 14 คนซึ่งรวมถึงกษัตริย์ที่มีชื่อเสียงอย่างดาวิดและฮิศคียาห์รวมทั้งกษัตริย์ที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักอย่างมะนาเฮ็มและเพคา นอกจากนั้นยังมีบุคคลที่ไม่ใช่กษัตริย์ด้วย เช่น พวกปุโรหิตใหญ่ ผู้คัดลอกคัมภีร์ไบเบิล และข้าราชการ
บุคคลทั้งหมดที่กล่าวถึงในบทความนี้ “นักวิชาการจำนวนมากยอมรับ” ว่ามีชีวิตอยู่จริง นอกจากนั้น ยังมีข้อพิสูจน์ทางโบราณคดีที่สนับสนุนว่าบุคคลในประวัติศาสตร์ของคัมภีร์ไบเบิลภาคภาษากรีก เช่น เฮโรด ปอนติอุสปีลาต ทิเบริอุส เคยาฟัส และเซอร์จิอุสเปาลุสมีชีวิตอยู่จริงเช่นกัน
สิงโตสูญพันธุ์ไปจากดินแดนสมัยคัมภีร์ไบเบิลเมื่อไร?
ถึงแม้ว่าป่าในอิสราเอลปัจจุบันซึ่งเป็นดินแดนสมัยคัมภีร์ไบเบิลจะไม่มีสิงโตแล้ว แต่ก็มีข้อคัมภีร์ประมาณ 150 ข้อที่พูดถึงสิงโต นี่แสดงให้เห็นว่าผู้เขียนคัมภีร์ไบเบิลรู้จักสัตว์ชนิดนี้ดี ข้อคัมภีร์ส่วนใหญ่ใช้เป็นตัวอย่างเปรียบเทียบ แต่ก็มีบางข้อที่กล่าวถึงสิงโตจริง ๆ อย่างเช่น ซิมโซน ดาวิด และบะนายาได้ฆ่าสิงโต (วินิจฉัย 14:5, 6; 1 ซามูเอล 17:34, 35; 2 ซามูเอล 23:20) และก็ยังมีบางคนที่ถูกสิงโตฆ่าด้วย—1 กษัตริย์ 13:24; 2 กษัตริย์ 17:25
ในสมัยโบราณ สิงโตอินเดีย (Panthera leo persica) พบได้ในบริเวณเอเชียไมเนอร์และกรีซจนถึงปาเลสไตน์ ซีเรีย เมโสโปเตเมีย และแถบตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย ศิลปะโบราณของชาวตะวันออกแสดงให้เห็นว่าผู้คนสมัยนั้นกลัวและยกย่องสัตว์ชนิดนี้ ถนนที่ใช้แห่ขบวนพิธีต่าง ๆ ของบาบิโลนโบราณมีภาพวาดสิงโตบนอิฐเคลือบตกแต่งอยู่ตามกำแพงอย่างโดดเด่น
มีรายงานว่า นักรบครูเสดล่าสิงโตในปาเลสไตน์จนกระทั่งถึงปลายศตวรรษที่ 12 และดูเหมือนว่าไม่นานหลังจาก ค.ศ. 1300 สิงโตก็สูญพันธุ์ไปจากบริเวณนั้น อย่างไรก็ตาม มีรายงานว่ายังมีการพบสิงโตในเมโสโปเตเมียและซีเรียจนถึงศตวรรษที่ 19 และที่อิรักกับอิหร่านก็มีการพบสิงโตจนถึงช่วงต้นศตวรรษที่ 20