Turo 3: Mapupunta sa Langit ang Mababait

Saan nagmula ang turong ito? Pagkamatay ng mga apostol ni Jesus, sa pasimula ng ikalawang siglo C.E., naging prominente ang unang mga Ama ng Simbahan. Ganito ang sinabi ng New Catholic Encyclopedia (2003), Tomo 6, pahina 687 may kinalaman sa kanilang turo: “Ang lubos na kaligayahan sa langit ay ipinagkakaloob sa kaluluwang humihiwalay karaka-raka pagkatapos gawin ang kinakailangang pagdadalisay pagkamatay ng isa.”

Ano ang sinasabi ng Bibliya? “Maligaya ang mga mahinahong-loob, yamang mamanahin nila ang lupa.”​—Mateo 5:5.

Bagaman ipinangako ni Jesus sa kaniyang mga alagad na ‘maghahanda siya ng dako’ para sa kanila sa langit, sinabi niya na hindi lahat ng matuwid ay mapupunta roon. (Juan 3:13; 14:2, 3) Hindi ba ipinanalangin niya na maganap sana ang kalooban ng Diyos “kung paano sa langit, gayundin sa lupa”? (Mateo 6:9, 10) Sa katunayan, may dalawang pag-asa para sa mga matuwid. Ilan sa kanila ay mamamahalang kasama ni Kristo sa langit, pero ang karamihan ay mabubuhay magpakailanman sa lupa.​—Apocalipsis 5:10.

Nang maglaon, binago ng sinaunang simbahan ang paniniwala nito tungkol sa kaniyang gagampanang papel dito sa lupa. Ano ang naging resulta? “Ang itinatag na simbahan ang patuloy na humalili sa inaasahang Kaharian ng Diyos,” ang sabi ng The New Encyclopædia Britannica. Pinalakas ng simbahan ang kanilang kapangyarihan sa pamamagitan ng pakikisangkot sa pulitika, at winalang-bahala ang sinabi mismo ni Jesus sa kaniyang mga tagasunod na ‘hindi sila bahagi ng sanlibutan.’ (Juan 15:19; 17:14-16; 18:36) Nang mamahala ang Romanong emperador na si Constantino, ikinompromiso ng simbahan ang ilan sa paniniwala nila. Ang isa rito ay ang tungkol mismo sa Diyos.

Ihambing ang mga talatang ito ng Bibliya: Awit 37:10, 11, 29; Juan 17:3; 2 Timoteo 2:11, 12

ANG TOTOO:

Ang karamihan ng mababait ay mabubuhay magpakailanman sa lupa​—hindi sa langit

[Picture Credit Line sa pahina 6]

Art Resource, NY