Tanrı bu sözlerle Yeremya peygamberin döneminde yaşayan Yahudilere hitap etti. Halk Yehova’nın a kanunlarını ve peygamberleri aracılığıyla yaptığı sevgi dolu uyarıları görmezden geldiği için Yehova onları kötü davranışlarının sonuçlarından korumayacaktı (Özdeyişler 1:24-32).

 “Bu yüzden Yehova diyor ki.” “Bu yüzden” sözcüğü önceki ayetlerle sonrakiler arasında bağlantı kurar. Yeremya 11:1-10’da Yehova halkına, atalarının kendisiyle yaptığı ahdi yani kalıcı anlaşmayı bozduklarını söyledi (Çıkış 24:7). Yahudiler Yaratıcıları yerine putlara tapındılar. Pak tapınmayı bırakmaları çocuklarını kurban etmek de dahil birçok kötü şey yapmalarıyla sonuçlandı (Yeremya 7:31).

 “Başlarına . . . . bir felaket getiriyorum.” Çoğu zaman Kutsal Kitap Tanrı’nın bir şey yaptığını söylediğinde, bunun olmasına izin verdiğini kasteder. Bu durumda bu nasıl gerçekleşti? Sahte tanrılara tapınarak ve Yehova’nın onların iyiliği için koyduğu standartları görmezden gelerek kendileri için büyük acılara neden oldular. Ayrıca Tanrı’nın sağladığı korunmayı kaybettiler. Bunun sonucunda güçlü bir düşman olan Babil kralı Yeruşalim’i fethedebildi ve halkı sürgüne gönderebildi. Halkın güvendiği sahte tanrılar onları kurtaramazdı (Yeremya 11:12; 25:8, 9).

 Halkının bu olayları yaşamasına izin vermesi Tanrı’nın kötü ya da adaletsiz olduğu anlamına gelmez. Yakup 1:13’e göre “Tanrı kimseyi kötü şeylerle sınamaz, Kendisi de böyle şeylerle sınanamaz.” Kitabı Mukaddes çevirisinde Tanrı’nın “[Yahudilere] bir kötülük getireceği” söylenir. Ancak Yeremya 11:11’de geçen “kötülük” olarak tercüme edilen orijinal dildeki sözcük, b Yahudilerin başına gelen acıları doğru bir şekilde tanımlayan “felaket” veya “afet” terimleriyle de tercüme edilebilir.

 “Beni yardıma çağıracaklar ama onları dinlemeyeceğim.” Yehova ‘elleri kana bulanmış’ ya da sahte tanrılara güvenen kişilerin dualarını dinlemez (İşaya 1:15; 42:17). Ancak kötü yollarından dönüp içtenlikle tövbe eden ve alçakgönüllülükle O’na yönelenleri dinler (İşaya 1:16-19; 55:6, 7).

 Yehova MÖ 647 yılında Yeremya’yı peygamber olarak seçti. Yeremya 40 yıl boyunca Yahuda halkını Tanrı’nın gelecekteki hükmü hakkında uyardı. Fakat onlar bu sözleri kulak ardı ettiler. Yeremya peygamber bu dönemde Yeremya 11:11’deki sözleri kaleme aldı. Sonunda MÖ 607’de Babilliler Yeruşalim’i yıktığında peygamberlik sözlerindeki uyarılar gerçekleşti (Yeremya 6:6-8; 39:1, 2, 8, 9).

 Yeremya kitabı ayrıca bir ümit mesajı da içerir. Yehova şöyle dedi: “Babil’de yetmiş yıl dolunca, . . . . sizi buraya [Yahudilerin memleketine] döndürerek hakkınızdaki vaadimi yerine getireceğim” (Yeremya 29:10). Yehova MÖ 537 yılında, Babil’in Medler ve Persler tarafından fethedilmesiyle bu vaadini ‘yerine getirdi’. Yehova, Babil İmparatorluğunun dört bir yanına dağılmış olan halkının memleketlerine dönmelerine ve hakiki tapınmayı yeniden başlatmalarına fırsat verdi (2. Tarihler 36:22, 23; Yeremya 29:14).

 Yeremya kitabıyla ilgili genel bir bilgi almak için bu kısa videoyu izleyebilirsiniz.