Hiçbir insan Tanrı’yı gerçek anlamda görmemiştir (Çıkış 33:20; Yuhanna 1:18; 1. Yuhanna 4:12). Kutsal Kitap “Tanrı Ruhtur” der. Dolayısıyla O insan gözünün göremeyeceği bir yapıdadır (Yuhanna 4:24; 1. Timoteos 1:17).

 Fakat melekler Tanrı’yı görebilir, çünkü onlar ruhi varlıklardır (Matta 18:10). Ayrıca öldüğünde gökte ruhi bir varlık olarak diriltilecek olan bazı insanlar da Tanrı’yı görebilecek (Filipililer 3:20, 21; 1. Yuhanna 3:2).

 Kutsal Kitap “görmek” ifadesini sık sık anlayış edinmek anlamında kullanır (İşaya 6:10; Yeremya 5:21; Yuhanna 9:39-41). Bu anlamda, bir kişi eğer Tanrı’yı tanımak ve niteliklerini kavramak için gerekli imana sahip olursa Tanrı’yı şimdiden ‘yürek gözleriyle’ görebilir (Efesoslular 1:18). Kutsal Kitap böyle bir imana sahip olmak için şu adımları atmamız gerektiğini söyler:

•   Yaratılışa bakarak Tanrı’nın sevgi, cömertlik, hikmet ve güç gibi nitelikleri hakkında bilgi alın (Romalılar 1:20). Eyüp peygamber Tanrı’nın yarattığı eserler üzerinde düşününce Tanrı’yı sanki görüyormuş gibi hissetmişti (Eyüp 42:5).

•   Kutsal Kitabı inceleyerek Tanrı’yı tanıyın. Kutsal Kitap şu güvenceyi verir: “Sen [Tanrı’ya] yönelirsen, O da sana karşılık verir” (1. Tarihler 28:9; Mezmur 119:2; Yuhanna 17:3).

•   İsa’nın yaşamını inceleyerek Tanrı’yı tanıyın. İsa Yehova Tanrı’nın kişiliğini kusursuz şekilde yansıttığından yerinde olarak şöyle diyebildi: “Beni görmüş olan Babamı da görmüş olur” (Yuhanna 14:9).

•   Tanrı’yı memnun edecek şekilde yaşayın ve O’nun sizi nasıl ödüllendirdiğini görün. İsa “Ne mutlu temiz yürekli olanlara, çünkü onlar Tanrı’yı görecekler” demişti. Daha önce de belirttiğimiz gibi Tanrı’yı memnun eden bazı kişiler gökte diriltilecek ve böylece orada “Tanrı’yı görecekler” (Matta 5:8; Mezmur 11:7).

 Kutsal Kitaptaki bazı kayıtlarda sanki insanlar bizzat Tanrı’yı görmüş gibi anlatılır. Fakat bu kayıtlarda önceki ve sonraki ayetlere bakıldığında kişilerin aslında bir melek ya da görüntü gördüğü anlaşılır.

 Melekler.

Eski devirlerde Tanrı, insanlara görünmeleri ve onlarla Kendi adına konuşmaları için temsilcisi olarak meleklerini gönderirdi (Mezmur 103:20). Örneğin bir defasında Tanrı Musa’yla yanan bir çalıdan konuşmuştu. Kutsal Kitap “Musa yüzünü gizledi, çünkü Tanrı’ya bakmaya korkuyordu” der (Çıkış 3:4, 6). Fakat Musa Tanrı’yı gerçek anlamda görmedi, önceki ayetler onun aslında ‘Yehova’nın meleğini’ gördüğünü söyler (Çıkış 3:2).

 Benzer şekilde Kutsal Kitap Tanrı’nın Musa’yla ‘yüz yüze konuştuğunu’ söylerken O’nun Musa’yla özel olarak ve samimi şekilde konuşmasını kasteder (Çıkış 4:10, 11; 33:11). Musa aslında Tanrı’nın yüzünü görmemişti, Tanrı’dan aldığı bilgiler kendisine ‘melekler kullanılarak iletilmişti’ (Galatyalılar 3:19; Elçiler 7:53). Yine de Musa’nın Tanrı’ya imanı o kadar güçlüydü ki Kutsal Kitap onun “görünmeyen Kişiyi görüyormuş gibi” yaşadığını söyler (İbraniler 11:27).

 Tanrı Musa gibi İbrahim’le de melekler aracılığıyla konuştu. Kutsal Kitabın bu kaydı ilk okunduğunda sanki İbrahim Tanrı’yı gerçekten görmüş gibi anlaşılabilir (Başlangıç 18:1, 33). Fakat kayıttaki diğer ayetler İbrahim’i ziyaret eden ‘üç adamın’ aslında Tanrı’nın gönderdiği melekler olduğunu gösterir. İbrahim onları Tanrı’nın temsilcileri olarak kabul ettiğinden onlarla sanki doğrudan Yehova’yla konuşuyormuş gibi konuştu (Başlangıç 18:2, 3, 22, 32; 19:1).

 Görüntüler.

Tanrı insanlara onların zihninde oluşturduğu sahneler aracılığıyla da göründü. Örneğin Kutsal Kitap Musa ve diğer İsrailoğullarının ‘İsrail’in Tanrısını gördüklerini’ söyler. Fakat onlar Tanrı’yı ‘bir görüntüde görmüşlerdi’ (Çıkış 24:9-11). Benzer şekilde Kutsal Kitap bazen peygamberlerin ‘Yehova’yı gördüğünü’ söyler (İşaya 6:1; Daniel 7:9; Amos 9:1). Fakat söz konusu kayıtlardaki diğer ayetler onların Tanrı’yı doğrudan görmediğini, sadece Tanrı’yla ilgili bir görüntü gördüklerini gösterir (İşaya 1:1; Daniel 7:2; Amos 1:1).