İsa Tanrı’dan söz ederken, “Ben ve Babam biriz” dedi (Yuhanna 10:30). Hıristiyan Âleminin din adamları bu ayeti İsa ve Tanrı’nın ‘baba, oğul, kutsal ruh üçlemesinin’ bir kısmı olduğunu kanıtlamak için kullanır. Acaba İsa’nın söylemek istediği bu muydu?

Bağlama bakalım. İsa, 25. ayette Babasının adına yaptığı işlerden söz eder. 27’den 29’a kadar olan ayetlerde Babasının ona verdiği sembolik koyunlardan bahseder. İsa ve Babası aynı kişi olsaydı, onun bu sözleri kendisini dinleyenlere anlamsız gelecekti. Oysa İsa aslında şunu demek istedi: ‘Babam ve ben birbirimize o kadar yakından bağlıyız ki, hiç kimse koyunları Babamdan kapamadığı gibi benden de kapamaz.’ Bu tıpkı bir oğlun, babasının düşmanına, ‘Babama saldırırsan bana saldırmış olursun’ demesine benzer. Hiç kimse bu sözlerden oğul ve babanın aynı kişiler olduğu sonucunu çıkarmaz. Fakat herkes aralarındaki güçlü bağı anlayabilir.

İsa ve Babası Yehova Tanrı da, amaçları, standartları ve benimsedikleri değerler konusunda tam anlamıyla uyum içinde olduklarından ‘birdiler.’ İblis Şeytan’ın ve ilk insan çifti Âdem ile Havva’nın tersine, İsa hiçbir zaman Babasından bağımsız olmak istemedi. Bunu şöyle dile getirdi: “Oğul kendiliğinden hiçbir şey yapamaz, yalnızca Babasından gördüklerini yapar. O her ne yaparsa, Oğul da aynen öyle yapar” (Yuhanna 5:19; 14:10; 17:8).

Ancak, aralarındaki bu güçlü bağ, Tanrı ve İsa’nın birbirinden ayrılmaz kişiler olduğu anlamına gelmez. Onlar iki farklı bireydir. İkisinin de kendine özgü kişiliği vardır. İsa’nın kendi duyguları, düşünceleri, deneyimleri ve özgür iradesi vardı. O yine de Babasının isteğine boyun eğmeyi seçmişti. Luka 22:42’ye göre, İsa “Benim değil Senin isteğin yerine gelsin” dedi. Böyle söylemesi onun isteğinin Babasınınkinden farklı olduğunu açıkça gösterir. Ayrıca İsa yeryüzündeyken Tanrı’ya dua etti ve sadece Babasının bildiği şeyler olduğunu alçakgönüllülükle kabul etti. İsa ve Babası gerçekten tek bir kişiyse neden bunu yaptı? (Matta 24:36).

Çoktanrılı dinlerin çoğunda insanların taptıkları tanrılar kendi aileleri içinde çekişen ve kavga eden kişiler olarak tarif edilir. Örneğin, Yunan mitolojisinde Kronus, babası Uranus’u yener ve kendi çocuklarını yutar. Yehova Tanrı ve oğlu İsa Mesih’in arasındaki gerçek sevgiye dayanan birlik bundan ne kadar farklıdır! Onların arasındaki birliği anlamak onları daha çok sevmemize neden oluyor! Gerçekten de evrenin bu en yüce iki kişisiyle birlik içinde olmak gibi eşsiz bir ayrıcalığa sahibiz! İsa takipçileri için şöyle dua etti: “Ey Baba, Sana . . . yalvarıyorum. Böylece hepsi bir olsun, ben Seninle, Sen benimle birlik içinde olduğumuz gibi onlar da bizimle birlik içinde olsun” (Yuhanna 17:20, 21).

Dolayısıyla, İsa “Ben ve Babam biriz” dediğinde, gizemli bir üçlü Tanrı’dan değil, mükemmel bir birlikten, iki kişi arasında olabilecek en yakın bağdan söz ediyordu.