İsa’nın elçilerinin ölümünden sonra, MS ikinci yüzyılın başında ilk Kilise Babaları öne çıkmaya başladı. Bir Katolik ansiklopedisinde onların öğretileri şöyle anlatılıyor: “Genellikle, ölümden sonra bedenden ayrılan ruhun, işlediği suç oranında arınıp hemen ardından göğe gittiği öğretilirdi” (New Catholic Encyclopedia [2003], 6. Cilt, 687. sayfa).

“Ne mutlu yumuşak başlı olanlara, çünkü onlar yeryüzünü miras alacaklar” (Matta 5:5).

İsa öğrencilerine gökte onlar için bir ‘yer hazırlayacağını’ vaat ettiyse de tüm doğru insanların göğe gideceğini söylemedi (Yuhanna 3:13; 14:2, 3). O, Tanrı’nın isteğinin “gökte olduğu gibi yerde de” gerçekleşmesi için dua etmişti (Matta 6:9, 10). Aslında doğru kişileri iki farklı gelecek bekliyor. Küçük bir grup gökte Mesih’le birlikte hüküm sürecek, fakat çoğunluk yeryüzünde sonsuza dek yaşayacak (Vahiy 5:10).

Zamanla kilise yerine getirmesi beklenen rolün ne olduğu konusunda çarpık bir görüş edindi. Bir ansiklopediye göre “Beklenen Tanrı’nın Krallığının yerini kurumsallaşmış kilise aldı” (The New Encyclopædia Britannica). İsa takipçilerine açıkça “siz dünyaya ait değilsiniz” demişti; fakat kilise bu sözleri görmezden gelerek siyasete girip gücünü artırdı (Yuhanna 15:19; 17:14-16; 18:36). Roma İmparatoru I. Constantinus’un etkisiyle kilise bazı inançlarında uzlaştı. Bu da Tanrı’yla ilgili bir yanılgıyı beraberinde getirdi.

Kutsal Kitaptaki şu ayetlere bakın: Mezmur 37:10, 11, 29; Yuhanna 17:3; 2. Timoteos 2:11, 12.