Doğayı hep sevmişimdir. Çocukluğumda Orta Finlandiya’nın Jyväskylä şehrinde yaşıyorduk. Ailemle sık sık bu şehrin yakınında olan muhteşem güzellikteki ormanlara ve göllere giderdik. Ayrıca tam bir hayvanseverdim, küçükken gördüğüm tüm kedi ve köpekleri kucağıma almak isterdim. Büyüdükçe hayvanların gördüğü kötü muameleden rahatsız olmaya başladım. Zamanla hayvan hakları örgütlerinden birine katıldım. Orada benimle benzer düşüncelere sahip insanlarla tanıştım.

Hayvan hakları için sürekli kampanyalar düzenliyorduk. Kürk kullanımına ve hayvanları denek olarak kullanan laboratuvarlara karşı bildiri dağıtıyor, protesto yürüyüşleri ve gösteriler düzenliyorduk. Hatta yeni bir hayvan koruma örgütü bile kurmuştuk. Amacımızı gerçekleştirmek için radikal çözümlere başvurduğumuzdan sık sık yetkililerle başımız belaya girerdi. Birkaç kez tutuklandım ve mahkemeye çıktım.

Hayvanlar için kaygılanmamın yanı sıra bu dünyadaki problemler de beni çok üzüyordu. Zamanla Uluslararası Af Örgütü ve Greenpeace gibi örgütlere katıldım. Tüm enerjimi bu örgütlerin faaliyetlerine harcıyordum. Kendimi aç, yoksul ve yardıma muhtaç insanları korumaya adamıştım.

Fakat dünyayı değiştiremeyeceğimi yavaş yavaş fark etmeye başladım. Katıldığım örgütler bazı ufak sorunları düzeltmesine düzeltiyordu, ama esas sorunlar gitgide kötüleşiyordu. Sanki tüm dünyayı kötü güçler yönetiyordu ve kimse hiçbir şeyi umursamıyordu. Bunlar karşısında kendimi çaresiz hissettim.

Çaresizliğim nedeniyle duyduğum üzüntü beni Tanrı ve Kutsal Kitap hakkında düşünmeye itti. Daha önce Yehova’nın Şahitleriyle  Kutsal Kitabı incelemiştim. Şahitlerin bana gösterdiği nezaket ve ilgiyi çok takdir etsem de o sırada yaşam tarzımı değiştirmeye hazır değildim. Fakat bu sefer her şey farklıydı.

Kutsal Kitabı okumaya başladım. Okuduklarım yaralarıma merhem oldu. Kutsal Kitapta birçok ayet hayvanlara iyi davranmamız gerektiğini söylüyordu. Örneğin Özdeyişler 12:10 “Doğru insan beslediği hayvanın canını gözetir” der. Ayrıca dünyadaki problemlerin nedeninin Tanrı olmadığını da fark ettim. Sorunların daha da kötüleşmesinin nedeni insanların Tanrı’nın söylediklerini yapmamasıydı. Yehova’nın ne kadar sevgi dolu ve sabırlı olduğunu öğrendiğimde de çok etkilendim (Mezmur 103:8-14).

O sıralarda Kutsal Kitap Aslında Ne Öğretiyor? kitabını istemek için bir kupon buldum ve doldurup gönderdim. Çok geçmeden Şahit bir çift beni ziyaret etti ve birlikte Kutsal Kitabı incelemeye başladık. Ayrıca Şahitlerin ibadetlerine katılmaya da başladım. Tüm bunların sonucunda Kutsal Kitaptan öğrendiğim şeylerin yüreğime işlediğini hissettim.

Kutsal Kitap sayesinde hayatımda birçok değişiklik yapabildim. Sigarayı ve aşırı içki içmeyi bıraktım. Görünüşüme çekidüzen verdim ve konuşmamı düzelttim. Yetkililerle ilgili görüşümü de değiştirdim (Romalılar 13:1). Ayrıca ahlaklı biri değildim ve karşı cinsle ilişkilerimde çok rahattım. Bu yaşam tarzını da bıraktım.

Benim için en zor şey sivil örgütlere karşı doğru bir bakış açısı geliştirmekti. Bu bir anda olmadı. Başlarda, üye olduğum örgütlerden ayrılırsam onlara ihanet etmiş olacağımı düşünüyordum. Fakat zamanla dünyamız için tek gerçek umudun Tanrı’nın Krallığı olduğunu anladım. Tüm enerjimi bu Krallığı desteklemek ve insanları bu konuda bilgilendirmek için harcamaya karar verdim (Matta 6:33).

Önceden insanlar benim için ya iyiydi ya da kötü, ortası yoktu. Kötü olduğunu düşündüğüm kişilere karşı tepkisiz kalamıyordum. Ama Kutsal Kitap sayesinde artık kimseden nefret etmiyorum. Herkesi İsa’nın öğrettiği şekilde sevmeye çalışıyorum (Matta 5:44). Sevgimi Tanrı’nın Krallığı hakkındaki iyi haberi duyurarak da gösteriyorum. Bu gönüllü faaliyetin insanlara nasıl barış, mutluluk ve gerçek bir ümit verdiğini görmek beni çok mutlu ediyor.

Sorunları Yehova’nın eline bırakmak bana iç huzuru verdi. Şuna eminim ki, Yaratıcımız insanlara ve hayvanlara kötü davranılmasına sonsuza dek göz yummayacak ve güzel dünyamızın yok olmasına izin vermeyecek. Aksine, verilen zararı çok yakında Krallığı aracılığıyla telafi edecek (İşaya 11:1-9). Bu gerçekleri bilmek ve insanların bunlara inanmasına yardım etmek beni çok mutlu ediyor. Artık dünyayı değiştirmem gerektiğini düşünmüyorum.