GERMAN GOMERA 11 kardeş arasında 10. çocuktu. Babası ve iki kız kardeşi öldükten sonra annesi Luisa, ailesini alıp bir kasabaya taşındı. Orada Luisa’nın abileri ve ailelerinin mensup olduğu Mennonit Kilisesine katıldılar.

German şunları anlatıyor: “1962’de özel öncü bir çift kasabamıza taşındı. Onların ‘şeytani öğretilerle’ kasaba halkının inançlarını sarstığı söyleniyordu. Bununla birlikte, bu çift Piña ailesini ziyaret ettiğinde, içeri davet edildi. Piña ailesi çok genişti. Öncülerin nazik ve dostça yaklaşımlarından etkilendikleri için onların anlattıklarını dikkatle dinlediler. Bu ziyaretin sonunda Piña ailesi ve ablalarımdan üçü Kutsal Kitabı incelemeye başladı.

Öncülerin Piña ailesini ziyaret ettiği bir gün annem de davet edildi. Öncüler, Kutsal Kitaptan yeryüzündeki sonsuz yaşam ümidine dikkat çeken ayetler okudular. O zaman annem şöyle sordu: ‘Peki neden katıldığım kilisede göğe gideceğimiz öğretiliyor?’ Kardeşler onun sorusuna Kutsal Kitaptan yanıt verdi ve yeryüzündeki dirilmeyle ilgili Kutsal Yazıların ne söylediğini açıkladılar. Duyduklarına  olumlu karşılık veren annem, öğrendiklerini başkalarına da anlatmaya başladı.

Mennonit Kilisesinin papazları kilise üyelerinin Yehova’nın Şahitleriyle inceleme yaptıklarını öğrenince onlara engel olmaya çalıştılar. Fakat bunu yaparken çok saldırgan ve tehditkâr davrandılar. Piña ailesinin annesi Maximina, papazlara şöyle dedi: ‘Bakın, ben yetişkin biriyim. Kendi kararlarımı kendim veririm.’”

German sözlerine şöyle devam ediyor: “Zamanla 22 kişi Mennonit Kilisesinden ayrıldı ve kiralık bir evde düzenlenen cemaat ibadetlerine katılmaya başladı. Annem 1965 yılında vaftiz edildi, ben de bundan dört yıl sonra, 13 yaşındayken vaftiz edildim.”