Yasak süresince kardeşler ibadet etmek için evlerde toplanmaya devam etti. Fakat çoğu cemaat dikkat çekmemek için ilahi söylemiyordu. Yetkililer kardeşlerin toplandıkları bazı yerlere baskınlar düzenlese de genelde kardeşlerin huzurunu kaçıramadılar.

Kardeşler aile buluşmalarını ve düğünleri daha büyük ibadetler düzenlemek için kullandılar. Tagor Hutasoit birader şunları anlattı: “Çiftler resmi nikâh kıydıktan sonra büyük bir düğün yapmak için polisten izin alıyorlardı. Düğün sırasında gelin ve damat sahnede otururken, biraderler Kutsal Kitaba dayalı konuşmalar veriyordu.”

Bir büyük ibadet sırasında bir polis, Tagor biradere yaklaşıp şöyle sordu:

“Genelde düğünler sadece iki üç saat sürüyor. Neden sizin düğünleriniz sabahtan akşama kadar devam ediyor?”

Tagor birader şöyle cevap verdi: “Çünkü bazı gelin ve damatlar çok sorunlar yaşıyor, bu yüzden Tanrı’nın Sözünden gelen yararlı öğütlere ihtiyaçları var.”

 Polis “Çok mantıklı” diyerek onayladı.

Kardeşler 1983 yılında toplu düğün bahanesiyle Cakarta’daki büyük bir stadyumda “Gökteki Krallık Birliği” başlıklı bölge ibadetinin bir kısmını düzenlediler. Bu büyük ibadete yaklaşık 4.000 kardeş ve ilgili katıldı, ayrıca 125 kişi programdan önce gizlice vaftiz edildi. Daha sonra yasak biraz hafifleyince, kardeşler daha çok kişinin katıldığı büyük ibadetler düzenlediler, hatta bir büyük ibadete 15.000’den fazla kişi katıldı.

Büro 1980’li ve 1990’lı yıllarda Yehova’nın Şahitleri üzerindeki yasağın kalkması için hükümete defalarca başvuruda bulundu. Başka ülkelerdeki kardeşler de Endonezya hükümetine ve büyükelçiliklere Yehova’nın Şahitlerinin faaliyetinin Endonezya’da neden yasak olduğunu soran mektuplar yazdı. Birçok yetkili yasağı kaldırmaya olumlu bakıyordu, fakat ülkedeki Hıristiyanlarla ilgilenen ve oldukça etkili olan resmi kurum onların çabalarını tekrar tekrar engelledi.

1990 yılında kardeşler, fazla dikkat çekmeyen bir bölgede yeni bir Büro inşa etmenin iyi olabileceğini düşündü. Aynı yıl Yönetim Kurulu Cakarta’nın yaklaşık 40 kilometre güneyinde olan Bogor yakınlarında bir mülk alınmasını onayladı. Ancak çok az kardeşin inşaat işleriyle ilgili bilgisi vardı. Peki bu yeni tesis nasıl inşa edilecekti?

Bu sorun uluslararası kardeşlik topluluğumuz sayesinde çözüldü. Brooklyn’deki İnşaat Bürosu ve Avustralya’daki Bölge Mühendislik Bürosu mimari planları hazırladı. Başka ülkelerden gelen yaklaşık 100 gönüllü iki yıl süren bu projede çalıştı.

Farklı yerel yetkililerle bağlantı halinde olan Endonezyalı Hosea Mansur birader şunları anlattı: “Müslüman yetkililer taktığım barette ismimin baş harfleri olan H.M.’yi gördüklerinde H’nin oldukça önem verdikleri bir unvan olan ‘Hacı’ kelimesinin kısaltması olduğunu düşündüler. Bu yüzden bana saygılı davranıyorlardı. Bu küçük yanlış anlaşılma, işlerin daha kolay yürümesini sağladı.”

Yeni Büro binaları 19 Temmuz 1996 tarihinde Yehova’ya adandı. Adama konuşmasını Yönetim Kurulundan  John Barr yaptı. 285 dinleyici arasında farklı ülkelerden gelen 118 Beytel çalışanı, özel öncüler, eski ve yeni görevli vaizler ve Endonezya Beytel ailesinin 59 üyesi vardı. Adama programından sonraki iki gün Cakarta’da 8.793 delegenin katıldığı “Tanrısal Barışın Habercileri” başlıklı bölge ibadeti düzenlendi.

1998 yılında uzun zamandır Endonezya’nın devlet başkanı olan Soeharto (Suharto) görevinden istifa etti ve böylece yeni bir hükümet kuruldu. Bunun üzerine kardeşler yasağı kaldırmakla ilgili çabalarını artırdılar.

 Endonezya Dışişleri Bakanı Djohan Effendi 2001 yılında New York’u ziyaret ettiğinde, Brooklyn’deki Beytel’i gezdi ve Yönetim Kurulunun üç üyesiyle tanıştı. Gördüklerinden çok etkilenen bakan Yehova’nın Şahitlerinin tüm dünyada iyi bir isme sahip olduğunu belirtti. Djohan Effendi yasağın kaldırılmasına olumlu bakıyordu fakat son kararı Endonezya başsavcısı olan Marzuki Darusman’ın vermesi gerektiğini söyledi.

Başsavcı da yasağın kaldırılmasını destekliyordu. Fakat onunla birlikte çalışan bazı yetkililer yasağın kaldırılmasını istemiyordu ve başsavcının yakında görevden ayrılacağını umarak işlemleri ağırdan alıyordu. Nihayet 1 Haziran 2001 tarihinde Tagor Hutasoit, başsavcının ofisine çağrıldı. Tagor birader şunları anlatıyor: “Yaklaşık 25 yıl önce aynı ofiste bana Yehova’nın Şahitlerinin faaliyetinin yasaklandığını bildiren bir belge verilmişti. Fakat başsavcı o gün, yani ofisteki son gününde bana yasağın kaldırıldığını bildiren bir belge verdi.”

22 Mart 2002’de Yehova’nın Şahitlerinin Endonezya’daki kurumu Diyanet İşleri Bakanlığı tarafından resmen tescil edildi. Diyanet İşleri Bakanlığı genel müdürü Büro temsilcilerine şunları söyledi: “İbadet özgürlüğünüzü bu tescil belgesiyle elde etmediniz. Bu özgürlük Tanrı’dan geliyor. Bu belge dininizin hükümet tarafından resmen tanındığını belirtiyor. Şimdi siz de diğer dinlerle aynı haklara sahipsiniz ve hükümet size destek olacak.”