Yahya duyuru işine başladıktan altı ay kadar sonra, artık 30 yaşlarında olan İsa Ürdün Irmağı’na onun yanına geldi. Gelişinin amacı neydi? Sadece onu görmek mi, ya da işinin nasıl gittiğini öğrenmek mi? Hayır, İsa Yahya’dan kendisini vaftiz etmesini istemek için gelmişti.

Yahya doğal olarak hemen karşı çıktı: “Senin tarafından vaftiz edilmeye ihtiyacı olan benim, sen bana mı geliyorsun?” dedi (Matta 3:14). Yahya İsa’nın, Tanrı’nın oğulları içinde özel biri olduğunu biliyordu. Hatırlarsanız Meryem İsa’ya hamileyken Yahya’nın annesi Elizabet’i ziyarete gelmişti ve o zaman Yahya annesinin karnında sevinçten sıçramıştı. Elizabet bunu daha sonra oğluna anlatmış olmalı. Ayrıca Yahya, İsa’nın doğacağını Meryem’e haber veren meleğin söylediklerini ve İsa’nın doğduğu gece meleklerin çobanlara göründüğünü de biliyor olmalıydı.

Yahya yaptığı vaftizin, günahlarından tövbe edenler için olduğunu biliyordu. İsa ise günahsızdı. Fakat Yahya’nın karşı çıkmasına rağmen İsa ısrarlıydı; Yahya’ya şöyle söyledi: “Bırak, şimdi böyle olsun. Ancak bunu yapmakla doğruluğun gereğini yerine getirmiş oluruz” (Matta 3:15).

İsa’nın vaftiz edilmesi neden uygundu? İsa’nın vaftizi günahlarından tövbe etmesinin değil, gökteki Babasının isteğini yerine getirmek için kendisini sunmasının simgesiydi (İbraniler 10:5-7). İsa o güne kadar marangozluk yapmıştı; ama artık Yehova Tanrı’nın onu yeryüzüne gönderme amacına uygun olarak hizmetine başlama zamanı gelmişti. Sizce Yahya, İsa’yı vaftiz ederken olağanüstü şeylerin olmasını bekliyor muydu?

Yahya daha sonra şöyle anlattı: “Halkı suyla vaftiz etmem için beni gönderen dedi ki, ‘Ruhun kimin üzerine inip kaldığını görürsen kutsal ruhla vaftiz edecek olan odur’” (Yuhanna 1:33). Evet, Yahya vaftiz ettiği kişilerden birinin üzerine kutsal ruhun inmesini zaten bekliyordu. Dolayısıyla İsa sudan çıktığında “Tanrı’nın ruhunun bir güvercin gibi onun üzerine indiğini” görünce şaşırmamış olabilir (Matta 3:16).

Fakat İsa’nın vaftizi sırasında başka şeyler de oldu. “Gökler açılmıştı.” Bu ne anlama geliyordu?  Anlaşılan İsa vaftizi sırasında insan olmadan önceki, gökteki yaşamıyla ilgili belleğini yeniden kazandı. Artık İsa, Yehova’nın ruh olan oğullarından biri olarak gökte yaşadığı hayatı ve yeryüzüne gelmeden önce Tanrı’nın kendisine öğrettiği hakikatleri hatırlıyordu.

Ayrıca İsa’nın vaftizi sırasında gökten gelen bir ses şunu bildirdi: “Sevgili oğlum budur, ondan memnunum” (Matta 3:17). Bu ses kimindi? İsa’nın sesi olamaz, çünkü o Yahya’nın yanındaydı. Bu, Tanrı’nın sesiydi. Evet, İsa’nın Tanrı değil, Tanrı’nın oğlu olduğu açıktır.

Tıpkı ilk insan Âdem Tanrı’nın oğlu olduğu gibi, İsa’nın da insan olarak yaşarken Tanrı’nın oğlu olması dikkate değer. İsa’nın öğrencisi Luka onun vaftizini anlattıktan sonra, “İsa hizmetine başladığında yaklaşık otuz yaşındaydı. Yusuf’un oğlu olarak biliniyordu” der. Sonra, Yusuf’tan Âdem’e kadar giden soy kaydını şöyle sürdürür: “Yusuf, Heli’nin oğluydu, . . . . Davut Yesse’nin, . . . . İbrahim Terah’ın, . . . . Nuh Lamek’in, . . . . Şit Âdem’in, Âdem Tanrı’nın oğluydu” (Luka 3:23-38).

Sonuç olarak İsa da Âdem gibi, hem insandı hem de “Tanrı’nın oğluydu.” İsa vaftiz edildiğinde ise, Tanrı ile arasında oluşan yeni ilişkiyle O’nun ruhi oğlu oldu, yani ileride Tanrı’nın oğlu olarak gökte yaşayacaktı. Artık insanlara Tanrısal hakikatleri öğretecek ve yaşama götüren yolu gösterecek durumdaydı. Böylece yeni bir yaşama başlıyordu; kendi insan hayatını günahkâr insanlık uğruna kurban olarak vermesiyle bu yaşamı son bulacaktı.