Elkana adlı bir İsraillinin Hanna ve Peninna adında iki karısı vardı. Elkana Hanna’yı daha çok seviyordu. Hanna’nın hiç çocuğu yoktu ama Peninna’nın çok çocuğu vardı. Bu yüzden Peninna Hanna’yla sürekli alay ediyordu. Elkana her yıl ailesini Şilo’daki Kutsal Çadıra ibadet etmeye götürürdü. Bir seferinde yine oraya gittiklerinde, Elkana çok sevdiği Hanna’nın üzgün olduğunu fark etti ve şöyle dedi: “Lütfen ağlama. Ben hep yanındayım. Seni seviyorum.”

Sonra Hanna tek başına dua etmeye gitti. Ağlayarak kendisine yardım etmesi için Yehova’ya yalvardı. Duasında Yehova’ya şöyle söz verdi: “Eğer bana bir oğul verirsen, onu Sana getireceğim ve hayatı boyunca Sana hizmet edecek.”

Başkâhin Eli, Hanna’yı hıçkırarak ağlarken gördü ve onu sarhoş sandı. Ama Hanna ona şöyle söyledi: “Hayır efendim, sarhoş değilim. Büyük bir derdim var ve Yehova’ya bunu anlatıyorum.” Eli yanıldığını anlayınca “Tanrı istediğin şeyi sana versin” dedi. Sonra Hanna kendini daha iyi hissetti ve oradan ayrıldı. Kısa süre sonra Hanna’nın bir oğlu oldu ve adını Samuel koydu. Hanna kim bilir ne kadar sevinmiştir!

 Hanna Yehova’ya verdiği sözü unutmadı. Samuel’i emzirmeyi bıraktıktan sonra vakit kaybetmeden onu hizmet etmesi için Kutsal Çadıra götürdü. Orada Eli’ye şöyle dedi: “Yehova’ya bir oğlum olması için dua etmiştim. Ve işte bir oğlum oldu. Hayatı boyunca hizmet etsin diye onu Yehova’ya veriyorum.” Bundan sonra Elkana ve Hanna her yıl Samuel’i ziyaret ettiler ve her geldiklerinde ona yeni bir kaftan getirdiler. Yehova Hanna’ya üç erkek ve iki kız çocuk daha verdi.