«Худо уларнинг кўзидаги ҳар қандай ёшни артиб олади. Ўлим, мотам, фарёд ва оғриқ бошқа бўлмайди». (Ваҳий 21:3, 4, «Муқаддас Китоб — Янги дунё таржимаси»)

Худо муаммоларимизда айбдор эмаслигига аминлик. (Ёқуб 1:13)

Азоб-уқубатларга дуч келганимизда Худо бизни тушунаётганидан тасалли топиш. (Закариё 2:8)

Барча азоб-уқубатлар тугашига умид қилиш. (Забур 37:9–11)

Албатта, бунинг камида иккита сабаби бор:

• Худованд азоб-уқубатлар ва адолатсизликдан нафратланади. Қадимда Худонинг халқига шафқатсиз муносабатда бўлишганда, Тангри Яҳова бунга бефарқ қолмаган. Муқаддас Китобда айтилишича, халқи «зулмкорлар ва шафқатсиз муносабатда бўлганлар дастидан» азоб чекканида Худонинг уларга раҳми келган. (Ҳакамлар 2:18)

  Бошқаларга ёмонлик қилганларни Худо ҳукм қилади. Масалан, Муқаддас Китобда ёзилишича, У «бегуноҳ қон тўкувчи қўлдан» нафратланади. (Ҳикматлар 6:16, 17)

• Худо шахсан бизга ғамхўрлик қилади. Инсоннинг «дарди ва азобини» нафақат унинг ўзи, балки Яҳова ҳам билади! (2 Солномалар 6:29, 30)

  Шоҳлиги орқали Тангри Яҳова ҳар бир кишининг азоб-уқубатларига чек қўяди. (Матто 6:9, 10) Унгача эса Уни астойдил излаганларга У меҳр ила тасалли беради. (Ҳаворийлар 17:27; 2 Коринфликларга 1:3, 4)