Матто баён этган хушхабар 27:1–66
27 Тонг отганда бош руҳонийлар ва халқ оқсоқолларининг барчаси Исони ўлдиришга ўзаро маслаҳатлашишди+.
2 Ниҳоят унинг қўлларини боғлашди-да, олиб бориб ҳоким Пилатга топширишди+.
3 Исони ўлимга маҳкум этишганини билиб, хоин Яҳудонинг виждони қийнай бошлади. Кейин у 30 кумуш тангани бош руҳонийлар ва оқсоқолларга олиб бориб+,
4 шундай деди: «Мен беайб кишига* хиёнат қилиб, гуноҳга қўл урдим». Улар эса: «Бизга нима, тағин ўзинг биласан!» — дейишди.
5 У эса кумуш тангаларни маъбадда ташлаб, у ердан чиқиб кетди-да, бориб ўзини осди+.
6 Бош руҳонийлар бўлса кумуш тангаларни олиб шундай дейишди: «Буларни хазина қутисига солиш ноқонуний, чунки улар қон нархидир».
7 Маслаҳатлашиб олгач, улар бу пулга мусофирларни кўмиш учун кулолнинг ерини сотиб олишди.
8 Ана шу сабабдан ўша ер бугунгача «Қон ери» деб номланади+.
9 Шу тариқа Еремиё* пайғамбар орқали айтилган мана бу сўзлар рўёбга чиқди: «Улар 30 кумуш тангани — Исроил ўғилларидан айримлари унга қўйган нархни олиб,
10 уни Яҳованинг* менга берган буйруғига кўра кулолнинг ери эвазига беришди»+.
11 Исо ҳоким Пилатнинг қаршисида турган эди. Пилат уни сўроққа тутди: «Сен яҳудийларнинг шоҳимисан?» Исо унга жавобан: «Ўзингиз айтдингиз»,— деди+.
12 Аммо бош руҳонийлар ва оқсоқолларнинг айбловларига Исо ҳеч нарса демади+.
13 Шунда Пилат ундан сўради: «Бўйнингга қанақа айблар қўйишаётганини эшитяпсанми?»
14 У ҳеч жавоб қайтармаётганидан, бирор сўз айтмаганидан ҳоким жуда ҳайрон бўлди.
15 Ҳар Фисиҳ байрамида ҳокимнинг халқ истаган маҳбусни озод этиш одати бор эди+.
16 Айнан ўша пайтда кўпчиликка таниш бўлган Барабба исмли бир жиноятчи қамоқда ўтирганди.
17 Халқ йиғилганда Пилат улардан сўради: «Кимни озод қилишимни истайсизлар: Бараббаними ёки Масиҳ деб аталган Исоними?»
18 Улар Исони кўролмаганидан унинг қўлига топширишганини Пилат биларди.
19 Боз устига, Пилат ҳакамлик курсисига ўтирган пайтда, хотини шундай хабар юборди: «Бу одил кишига тегманг, чунки мен бу кеча тушимда уни деб кўп азоб чекдим».
20 Аммо бош руҳонийлару оқсоқоллар Бараббани озод этиб+, Исони ўлдиришни сўранглар+, деб халқни қайраб қўйишди.
21 Шунинг учун ҳоким: «Иккаласидан қай бирини озод этишимни хоҳлайсизлар?» — деб сўради. Улар: «Бараббани»,— дейишди.
22 Пилат улардан яна сўради: «Унда Масиҳ деб аталган Исони нима қилай?» Уларнинг ҳаммаси: «Уни устунга михлатинг!» — дейишди+.
23 «Нега? У нима ёмонлик қилган?» — деб сўради Пилат. Халқ эса: «Уни устунга михлатинг!» — дея яна баттар бақирди+.
24 Ҳаракатлари беҳуда эканини ва шовқин-сурон кучайиб бораётганини кўргач, Пилат сув олиб халқнинг кўзи олдида қўлини чайди-да, шундай деди: «Бу кишининг қони тўкилишида менинг айбим йўқ. Бунга ўзларингиз жавобгарсиз».
25 Бутун халқ жавобан: «Унинг қони бизнинг ва фарзандларимизнинг бўйнида бўлади»+,— деди.
26 Шунда Пилат Бараббани озод қилди, лекин Исони қамчилатиб+, сўнг устунга михлаш учун топширди+.
27 Кейин аскарлар Исони Пилатнинг саройига олиб келишди ва барча аскарларни атрофига тўплашди+.
28 Уни ечинтириб, эгнига қирмизи рангли ёпинчиқ ташлашди+.
29 Бошига эса тиканакдан тўқилган тож кийгизиб, ўнг қўлига таёқ тутқазиб қўйишди. Сўнгра унинг олдида тиз чўкиб, шундай дея масхара қилишди: «Салом, яҳудийларнинг шоҳи!»
30 Унга тупурганча+ қўлидаги ўша қамиш таёқ билан бошига уришарди.
31 Масхара қилиб бўлишгач, эгнидаги ёпинчиқни ечиб, яна ўзининг устки кийимини кийдиришди-да, устунга михлаш учун олиб кетишди+.
32 Улар у ердан чиқиб кетишаётганида, киринеялик Симун исмли кишини учратиб қолишди ва уни Исонинг азоб устунини* кўтариб боришга мажбурлашди+.
33 Улар Гўлгота, яъни Бошсуяги деган жойга етиб келишганида+,
34 Исога аччиқ нарса қўшилган шароб ичирмоқчи бўлишди+, аммо Исо татиб кўриб, ичгиси келмади.
35 Исони устунга михлашганидан кейин қуръа ташлаб, унинг устки кийимини бўлиб олишди+.
36 Сўнг Исони қўриқлаб ўтиришди.
37 Бошининг тепасида эса унинг айбини кўрсатувчи: «Бу яҳудийларнинг шоҳи Исодир»,— деган ёзувни осиб қўйишди+.
38 Исо билан бирга иккита қароқчини ҳам михлаб қўйишганди — бири ўнг, иккинчиси чап томонида эди+.
39 Ўтиб кетаётганлар бошларини чайқаганча+, Исони ҳақоратлаб+
40 шундай дейишарди: «Ҳой, маъбадни бузиб уч кун ичида тиклайдиган+, ўзингни ўзинг қутқар-чи! Агар Худонинг ўғли бўлсанг, қани азоб устунидан туш-чи!»+
41 Худди шундай бош руҳонийлар билан уламолар ҳамда оқсоқоллар уни масхара қилиб қуйидагиларни айтишарди+:
42 «Бошқаларни қутқарарди-ю, ўзини қутқара олмаяпти-я! Ахир у Исроилнинг шоҳи-ку+, қани азоб устунидан тушиб кўрсин, шунда биз унга ишонамиз.
43 У Аллоҳга умид боғлар эди. Агар Тангри ундан мамнун бўлса, қутқарсин+, чунки у: “Мен Худонинг Ўғлиман”+,— деганди».
44 У билан бирга михланган қароқчилар ҳам уни ҳақоратлашарди+.
45 Кундузи соат ўн иккиларда* бутун ерни зулмат босди ва бу тахминан соат учгача* давом этди+.
46 Соат учлар чамасида Исо баланд овозда шундай деб бақирди: «Эли, Эли, лама сабақтани?» Яъни: «Аллоҳим, Аллоҳим, нега мени ташлаб қўйдинг?»+
47 Ўша ерда турган баъзилар буни эшитиб: «У Илёс пайғамбарни чақиряпти-ку»,— дея бошлашди+.
48 Улардан бири югуриб бориб шимгични олди-да, уни ачиган шаробга ботирди ва қамиш таёққа илиб, ичириш учун Исога узатди+.
49 Бошқалари эса унга: «Тўхта-чи! Қани кўрайлик, Илёс пайғамбар келиб уни қутқарармикин»,— дейишди.
50 Исо яна баланд овозда бақирди. Шундан сўнг унинг нафаси узилди+.
51 Шу ондаёқ маъбаддаги парда+ юқоридан пастгача+ иккига бўлиниб+, йиртилиб кетди. Ер ларзага келиб, қоялар ёрилди.
52 Мозорлар очилиб, ўлган* кўпгина муқаддас кишиларнинг жасадлари ташқарига чиқиб қолди
53 ва кўпчилик уларни кўрди. (Қабрларни зиёрат қилгани борганлар, Исо тирилганидан кейин муқаддас шаҳарга кириб келишди.)*
54 Юзбоши ва Исони қўриқлаб турганлар зилзилани ҳамда юз берган воқеаларни кўриб, даҳшатга тушишди-да: «Чиндан ҳам у Худонинг Ўғли бўлган экан»,— дейишди+.
55 Бу ҳодисаларни кўпгина аёллар узоқдан кузатиб туришганди. Улар Исога хизмат қилиш учун Жалиладан эргашиб келишганди+.
56 Уларнинг орасида магдалалик Марям, Ёқуб билан Ёзеснинг* онаси Марям ва Забадийнинг хотини бор эди+.
57 Кечга яқин Исонинг шогирдларидан бири бўлган Юсуф исмли ариматеялик бой киши келди+.
58 Бу киши Пилатнинг ёнига бориб, ундан Исони дафн этиш учун рухсат сўради+. Пилат аскарларга жасадни унга беришни буюрди+.
59 Шунда Юсуф Исонинг жасадини олиб, аъло сифатли зиғир кафанга ўради-да+,
60 қояда ўйилган ўзининг янги қабрига қўйди+. Сўнг қабр оғзига катта тошни юмалатиб қўйди-да, ўзи кетди.
61 Аммо магдалалик Марям ва бошқа Марям қабр олдида ўтираверишди+.
62 Тайёргарлик кунининг*+ эртасига бош руҳонийлару фарзийлар Пилатнинг ёнига йиғилиб
63 шундай дейишди: «Тақсир, ўша ёлғончи ҳали тириклигида: “Уч кундан кейин мен тириламан”+,— дегани эсимизга тушди.
64 Шунинг учун қабрни қўриқлашни буюринг, тағин шогирдлари жасадни ўғирлаб кетиб+, халққа: “У тирилди”,— дейишмасин. Шунда охирги ёлғон биринчисидан ҳам ошиб тушади».
65 Пилат бўлса уларга: «Мана, соқчиларни олинглар-да, бориб билганларингни қилинглар»,— деди.
66 Кейин улар бориб, қабр оғзидаги тошга муҳр босиб, соқчиларни қўйишди.
Изоҳлар
^ Сўзма-сўз «қонга».
^ Аслида бу матн парчаси Закариё 11:12, 13 га асосланган. Маттонинг даврида Еремиё китоби тартиб бўйича пайғамбарлар китоблари орасида биринчи турган эди ва эҳтимол бу тўпламнинг умумий номи «Еремиё» бўлиб, Закариё китоби ҳам унинг таркибига кирарди. Лқ 24:44 га қ.
^ Сўзма-сўз «олтинчи соатда».
^ Сўзма-сўз «тўққизинчи соатгача».
^ Сўзма-сўз «ўлим уйқусида бўлган».
^ Қавс ичида баён этилган воқеалар кейин юз берган.
^ Бошқа вариант «Юсуфнинг».
